NIEDZIELA „AD GENTES” 2025

16 marca 2025 roku, w II Niedzielę Wielkiego Postu, obchodzimy w Polsce już po raz 20. Dzień Modlitw, Postów i Solidarności z Misjonarzami pracującymi w dalekich krajach misyjnych. Misjonarze ci to kapłani, siostry i bracia zakonni oraz coraz częściej także osoby świeckie, którzy angażują się w zadanie głoszenia Ewangelii Chrystusa całemu światu. Zgodnie z poleceniem naszego Zbawiciela: „Idźcie na cały świat i głoście Ewangelię wszelkiemu stworzeniu!” (Mk 16,15)
polscy misjonarze posługują w 99 krajach na pięciu kontynentach. Hasłem tegorocznych obchodów Niedzieli „Ad Gentes” jest zawołanie: „Misjonarze dzielą się nadzieją”.

Myśląc o misjonarzach z Polski na modlitwie oraz wspomagając ich pracę materialnie, nie możemy zapomnieć, że tam, w dalekich krajach misyjnych, na niwie ewangelizacyjnej pracują także inni kapłani, zakonnice, zakonnicy oraz osoby świeckie. To autochtoni, którzy na równi z naszymi misjonarzami głoszą w swoich rodzimych społecznościach Ewangelię. Są oni najczęściej w jeszcze trudniejszej sytuacji. Żyją w jeszcze trudniejszych warunkach socjalnych i ekonomicznych. Aby ich praca mogła być dostrzeżona, akceptowana i przynosiła oczekiwane rezultaty, potrzebują oni także naszej solidarnej pomocy, naszego materialnego wsparcia.

O takie wsparcie proszą, bo kogóż mają prosić, jeśli nie nas, wierzących w Chrystusa i chcących mieć udział w Jego Misji, misji głoszenia królestwa Bożego całemu światu.
Poniżej przedstawiam naszym Darczyńcom prośbę wspólnoty Sióstr Misjonarek Maryi Matki Dobrego Pasterza z Madagaskaru, które pilnie potrzebują naszego materialnego wsparcia, aby mogły realizować swoją pracę misyjną zgodnie z charyzmatem swojego zakonu, tj. edukacja oraz wychowanie dzieci i młodzieży, a także opieka świadczona potrzebującym.
Poniżej przedstawiam ich projekt, na którego realizację proszą o pomoc.

O. Czesław. H. Tomaszewski

***

S. Marie Claire Rasoanantenaina, Misjonarka Maryi Matki Dobrego Pasterza
Ambatohirika, 301 Fianarantsoa, Madagaskar

Prośba o dofinansowanie budowy przedszkola i szkoły podstawowej w wiosce Berangotra Ambatohirika

Szanowni Państwo, Czcigodny Ojcze,

Nazywam się Marie Claire Rasoanantenaina i jestem przełożoną wspólnoty Sióstr Misjonarek Maryi Matki Dobrego Pasterza w diecezji Fianarantsoa. Miejscem naszej posługi jest Berangotra Ambatohirika, wioska w rolniczej gminie liczącej przeszło 5000 mieszkańców. Populacja gminy charakteryzuje się dużą liczbą dzieci w wieku szkolnym.
Jej mieszkańcy borykają się z wieloma problemami, wśród których na pierwsze miejscy wysuwa się wysoka zachorowalność na różne choroby, w tym na malarię. Niełatwy dostęp do opieki zdrowotnej, najbliższy punkty medyczny jest oddalony od wioski o ponad 15 km, pogarsza tylko ich sytuację. Większość społeczeństwa nie ma żadnego środka transportu, a co za tym idzie możliwości szybkiego przemieszczania się. Dlatego wiele osób umiera na poboczach dróg (w drodze do „przychodni medycznej”). Wiele przypadków zachorowań czy różnego rodzaju urazów wymaga natychmiastowej pomocy medycznej. Szybka interwencja chirurgiczna jest potrzebna po wypadkach, nieoczekiwanych skaleczeniach czy urazach cielesnych, nie wspominając już o konieczności szybkiego dostępu do opieki medycznej dla kobiet w ciąży, matek w trakcie porodu oraz ich dzieci. Jest więc wiele zgonów, których przyczynami są również infekcje dolnych dróg oddechowych, biegunka oraz malaria.

Duży procent dzieci, mieszkańców naszej wioski, a także gminy w ogóle nie jest objęty edukacją. Powodów, że tak wiele dzieci nie uczęszcza do szkoły, jest wiele. Większość tutejszego społeczeństwa, dzieci oraz ich rodziców jest analfabetami. Nie ma tu także wrażliwości na problem braku edukacji i potrzebę zapewnienia dzieciom wykształcenia. Jednym z powodów takiego stanu rzeczy jest po prostu brak szkoły w pobliżu, a także wielkie ubóstwo, nierzadko nędza, w jakiej żyją poszczególne rodziny. Kolejnym problemem tutejszej społeczności jest konieczność pracy dzieci już na wczesnym etapie ich życia. Najczęstszym tego powodem jest brak jednego lub obojga rodziców. Dzieci, aby przeżyć, muszą pracować, ponieważ nie mają żadnego innego potrzebnego wsparcia.

W tej sytuacji, jako próba rozwiązania istniejącego od dawna problemu, zrodził się pomysł, który rozumiemy jako konieczność i nasz obowiązek: utworzenie ośrodka edukacji dla dzieci i młodzieży.
Chcemy otworzyć w naszej wiosce przedszkole i szkołę podstawową, i to od zaraz. W przyszłości natomiast zamierzamy kontynuować zapoczątkowany projekt ośrodka edukacyjnego także na poziomie szkoły średniej, to jest gimnazjum. Oprócz programu alfabetyzacji, czyli nauki czytania i pisania, planujemy otworzyć takie kierunki edukacji i przygotowania zawodowego, jak: szkolenie zawodowe w zakresie kroju i szycia, które będą bardzo pożyteczne dla lokalnej ludności i mogą dać możliwość zatrudnienia wielu osobom. Zaspokajając potrzeby edukacyjne, może uda się nam zmniejszyć liczbę dzieci, które wcześniej zaczynają pracować i pozostają analfabetami.

Nasz projekt jest zarówno ambitny, jak i kosztowny. Same nie jesteśmy w stanie udźwignąć jego kosztów. Dlatego zwracamy się do Szanownych Państwa z prośbą o pomoc i wsparcie materialne.
Licząc na przychylną Państwa odpowiedź, proszę przyjąć, Szanowni Państwo, drogi Ojcze, wyrazy naszej wdzięczności i głębokiego szacunku.

Fianarantsoa, 15 stycznia 2025 r.
W imieniu Sióstr Misjonarek Maryi Matki Dobrego Pasterza
s. Marie Claire Rasoanantenaina

PROJEKT ZABUDOWAŃ SZKOLNYCH

Tytuł projektu: „Szkoła (edukacja) dla lepszej przyszłości i narzędzie duszpasterskie par excellence”. Projekt edukacyjny dla dzieci i młodzieży z terenów wiejskich Berangotra Ambatohirika
Organizacja składająca wniosek: Misjonarki Maryi Matki Dobrego Pasterza, Ambatohirika, 301 Fianarantsoa
Kierownik projektu: s. Marie Claire Rasoanantenaina
Kontekst: Wioska Berangotra Ambatohirika znajduje się w gminie Ambinaniroa na Madagaskarze, położona jest w południowo-zachodniej części regionu Mahatsiatra Ambony, 118 km od Fianarantsoa, w dystrykcie Ambalavao, w region Haute Mahatsiatra.

Sytuacja w regionie.
Berangotra Ambatohirika jest jedną z 10 miejscowości gminy Andonaka, dystryktu Ambalavao, regionu Fianarantsoa. Nieliczne szkoły istniejące w tym regionie są położone w dużej odległości od naszych wiosek. Lokalna szkoła publiczna (państwowa) nie spełnia oczekiwań naszego społeczeństwa. Charakteryzują ją problemy związane z wychowaniem i dyscypliną oraz niewystarczająca infrastruktura: sale lekcyjne zbyt małe w stosunku do liczby uczniów, których powinny pomieścić, brak toalet i podstawowych warunków higienicznych, już nie mówiąc o tym, że nie mają żadnego boiska sportowego, miejsca rekreacji itp. Ponadto szkoła ta ma problemy kadrowe, czyli zbyt małą liczbę nauczycieli.

Analfabetyzm społeczeństwa potęgują różne problemy życia społecznego. Brak punktów opieki medycznej bardzo utrudnia opiekę nad chorymi. Duży procent dzieci i młodzieży nie jest objęty procesem edukacji. Jedną z przyczyn tej sytuacji jest fakt, że rodzice nie są świadomi wagi i wartości edukacji ich dzieci. Malgaskie przysłowie głosi: „Ny fianarana no lova tsara indrindra” [ni fianarana nu luwa cara indżindża] – „Nauka jest najlepszym dziedzictwem”, lecz w praktyce nie jest ono należycie rozumiane. Rodzice, sami będąc analfabetami, wolą, aby ich dzieci pomagały im w pracach domowych lub w polu albo zajmowały się „pasieniem krów” (pilnowaniem byków zebu) u innych ludzi dla zarobku, dla podreperowania lichego, a nierzadko nawet bardzo lichego budżetu rodziny. Dziewczęta muszą pomagać przy opiece nad młodszym rodzeństwem w domu. Zauważyłyśmy również, że dziewczęta często, już w bardzo młodym wieku, mają własne dziecko.

Po tej analizie zaczęłyśmy szukać sposobów rozwiązania tych problemów. W tym roku otworzyłyśmy przedszkole i szkołę podstawową dla uczniów klasy pierwszej i drugiej, w sercu dystryktu Berangotra Ambatohirika. Do tego celu przysposobiłyśmy dwa małe, dwuizbowe domki, które już istniały na nabytym przez nas terenie. W mniejszym budynku mieszczą się dwa oddziały przedszkola, a w drugim, nieco większym – pierwsza i druga klasa szkoły podstawowej. Nadal jest wiele dzieci chętnych, które chciałyby uczęszczać do szkoły, ale nie możemy ich przyjąć, przede wszystkim z racji lokalowych. Problemem jest brak miejsca, bo sale klasowe są zbyt małe, aby przyjąć dodatkowych uczniów.
Opis i cele projektu
My, Siostry Misjonarki Maryi Matki Dobrego Pasterza, angażujemy się w pomoc dzieciom z ubogich rodzin, głodnym, nie mającym dostępu do edukacji, sierotom, dzieciom bez opiekunów, żyjącym w trudnych warunkach, w obliczu presji i nękania. Także chcemy zaopiekować się młodymi, którzy błąkają się po ulicach, nic nie robiąc, oraz porzuconymi osobami starszymi. Chcemy zapewnić dostęp do edukacji wszystkim osobom pozbawionym możliwości nauki i pomagać młodym dziewczętom, aby mogły łatwiej znaleźć swoje miejsce w życiu. Chcemy wspierać także młodych ludzi w poszukiwaniu ich powołania i wyborze drogi życiowej; Pomagać będziemy również może szczególnie tym, którzy napotykają na rozmaite problemy i trudności, chcąc odpowiedzieć pozytywnie na Boże powołanie.
Jeśli chodzi o naszą działalność apostolską, to odpowiadamy na potrzeby lokalnego Kościoła, zachowując jednocześnie nasz charyzmat. Mamy niewielki grunt w Berangotra Ambatohirika. 8 września 2024 r. tam właśnie otworzyłyśmy ośrodek edukacyjny obejmujący przedszkole oraz szkołę podstawową dla uczniów klas pierwszych i drugich. Na początku myślałyśmy tylko o uprawie roślin. Od kiedy przeprowadziłyśmy się w to miejsce, zauważyłyśmy, że niewiele dzieci uczęszcza tam do szkoły. Powodów jest wiele. Większość populacji to analfabeci, którzy nie zdają sobie sprawy z tego, jak ważne jest wykształcenie dzieci. Wiele dzieci w ogóle nie ma aktu urodzenia. Uświadamiamy również rodzicom potrzebę posyłania dzieci do szkoły i rejestrowania ich w urzędzie gminy w celu otrzymania aktu urodzenia. Ponadto brak szkoły w pobliżu, ubóstwo społeczeństwa, praca dzieci, której częstą przyczyną jest śmierć jednego lub obojga rodziców itp. Dlatego właśnie podjęłyśmy decyzję o otwarciu w tym roku przedszkola i szkoły podstawowej. Aby to osiągnąć, chciałybyśmy wybudować 8 sal lekcyjnych, w tym 3 klasy dla przedszkola i 5 dla szkoły podstawowych. Klasy będą dobrze oświetlone i przestronne, co zapewni dobre warunki nauki i bezpieczeństwo uczniów.

Wspólnota Sióstr zapewnia grunt pod budowę, kadrę do przedszkola i szkoły podstawowej, pensje nauczycieli oraz materiały dydaktyczne. Teren, o którym mowa, należy do Zgromadzenia Sióstr Misjonarek Maryi Matki Dobrego Pasterza. Bezpośrednimi beneficjentami będzie 400 uczniów ze szkoły Saint Jean Baptiste [pw. św. Jana Chrzciciela], pośrednimi – rodzice uczniów z okolicy, którzy mogą posłać swoje dzieci do przedszkola i szkoły podstawowej.

Ogólny przewidywany koszt projektu: 184 800 000 Ar lub 41 067 euro
– Udział lokalny: 22 500 000 Ar lub 5000 euro
– Kwota wnioskowana: 162 301 500 Ar lub 36 067 euro

Jeśli ktoś zechciałby wspomóc materialnie powyższy projekt Sióstr Misjonarek z Madagaskaru, może swoje ofiary przekazywać na konto misyjne REFERATU MSYJNEGO, z dopiskiem w tytule wpłaty: „Na projekt Sióstr Misjonarek Maryi Matki Dobrego Pasterza w Fianarantsoa” lub tylko „Na projekt budowy szkoły w Fianarantsoa”. Za złożone ofiary składam wszystkim serdeczne „Bóg zapłać”.

Poniżej numer konta bankowego oraz potrzebne informacje:

REFERAT MISYJNY
PROWINCJI POLSKI POŁUDNIOWEJ
TOWARZYSTWA JEZUSOWEGO
MAŁY RYNEK 8, 31-041 KRAKÓW
Nr konta: 501240 2294 1111 0010 2222 3570
z dopiskiem: „ Na projekt budowy szkoły w Fianarantsoa”, albo „Dla Sióstr Misjonarek Maryi Matki Dobrego Pasterza’ na budowę szkoły”

Za wszystkie ofiary złożone na ten cel składam serdeczne Bóg zapłać.

O. Czesław H. Tomaszewski SJ
Referent misyjny PME