POCZĄTKI TOWARZYSTWA JEZUSOWEGO I JEGO POSŁANNICTWO
Od momentu założenia zakonu przez pochodzącego z Kraju Basków (Hiszpania) św. Ignacego Loyolę oraz zatwierdzenia tegoż zakonu przez papieża Pawła III listem apostolskim Regimini militantis Ecclesiae z 27 września 1540 roku jezuici stali się – można powiedzieć – awangardą Kościoła. Przez działalność oświatowo-wychowawczą od samego początku wspierają myśl chrześcijańską w społeczeństwie, krzewią wiarę poprzez kaznodziejstwo, dawanie ćwiczeń duchownych, znanych jako rekolekcje ignacjańskie, oraz poprzez kierownictwo duchowe. Zawsze wierni doktrynie Kościoła zarówno w przeszłości, jak i obecnie nauczają prawd wiary świętej oraz bronią jej. Zgodnie z oczekiwaniem współczesnego Kościoła troszczą się o duchową odnowę wiernych, przepowiadając im Ewangelię oraz sprawując wobec nich sakramentalną posługę. Kształtują młodych zgodnie z nauką Chrystusa poprzez katechizację. Działają na rzecz chorych, ubogich, uciśnionych oraz zepchniętych na margines życia.
Przez dodatkowy, charakterystyczny dla jezuitów tzw. czwarty ślub specjalnego posłuszeństwa papieżowi co do misji oddają się całkowicie do dyspozycji Ojca Świętego i zobowiązują podążać wszędzie, gdzie zostaną przez niego posłani. Ta dyspozycyjność i ciągła gotowość pójścia tam, gdzie istnieje paląca potrzeba, zaowocowała w dziełach dokonanych przez wielu synów św. Ignacego Loyoli na różnych kontynentach.
Pierwsi jezuiccy misjonarze Św. Franciszek Ksawery (1506-1552), jeden z pierwszych towarzyszy św. Ignacego Loyoli, przemierzył niemal cały Daleki Wschód, głosząc Ewangelię Chrystusa i udzielając chrztu tysiącom ludzi. Czytaj dalej … |
Misje polskich jezuitów w Chinach i Japonii Jezuici przybyli do Polski w okresie kontrreformacji i mieli pełne ręce roboty, by oddać się rekatolicyzacji sąsiednich krajów protestanckich … czytaj dalej …
|