Szkoła pw. św. Franciszka Ksawerego – misja

Najważniejszym celem szkoły nie jest tylko na­uczanie i realizacja oficjalnego programu, ale przede wszystkim wychowanie i przygotowanie do życia w duchu religijnym. Oprócz regularnych cotygo­dniowych katechez, w szkole wiele czasu poświęca się na rozwijanie życia duchowego uczniów. Każda klasa ma jeden raz w tygodniu Mszę świętą z możli­wością przystąpienia do sakramentu pojednania.

Do dyspozycji dzieci jest również ojciec du­chowny, dysponujący religijną prasą miejscową i sprowadzaną z Europy w języku francuskim, re­ligijnymi książkami, nagraniami pieśni religijnych i filmami o tematyce religijnej czy wychowawczej. Dzieci mają też możliwość korzystania z jego porad. Przy okazji, na przykład Wielkiego Postu, dla każ­dej klasy ojciec duchowny organizuje trzydniowe re­kolekcje. Uwrażliwia też dzieci na potrzeby innych. Ostatnio po przejściu cyklonu w naszym regionie, który nie jest przygotowany do tego typu zjawisk at­mosferycznych, podczas czterdziestu dni Wielkiego Postu dzieci składały do skarbonki to, czym mogły podzielić się z potrzebującymi. Jako owoc ich umar­twienia pieniądze te zostały przesłane na rzecz po­szkodowanych.

Poza programowymi zajęciami szkolnymi nasi uczniowie mają też możliwość rozwijania artystycz­nych talentów czy swoich zainteresowań. Wielu na­szych uczniów marzy o karierze sportowej, sport więc cieszy się wśród naszych uczniów największą popularnością. Sobota jest dniem wolnym od zajęć szkolnych, ale frekwencja uczestnictwa w organi­zowanych wtedy na boisku szkolnym zajęciach jest prawie stuprocentowa. Pod koniec roku szkolnego organizowane są sportowe mistrzostwa międzyszkolne. Każdego roku naszym drużynom przybywa kilka nowych pucharów.

ŚWIĘTO SZKOŁY 2008

Wspólna modlitwa i działalność charytatywna

W naszej szkole są także inne grupy, może nie­co mniej widoczne, ale skuteczne w działaniu. Cha­rakter ogólnokrajowy ma na przykład grupa TMM – Tanora Miara Mivavaka, czyli – w dosłownym tłu­maczeniu – „Młodzież razem się modląca”. Modli­twa stanowi istotę działalności członków tej grupy, ale nie tylko. TMM jest bowiem zaangażowane także w pomoc rodzinom więźniów i samym więźniom.

Na Madagaskarze sytuacja więźniów jest tra­giczna. Często zdarza się, że więzień odsiadujący kil­kuletni wyrok umiera przed odzyskaniem wolność. Więźniowie przebywają bowiem w ekstremalnie trudnych warunkach. Nie chodzi tu o warunki pa­nujące w celach – więźniowie nie tylko, że śpią na ziemi czy betonie, ale nie ma dla nich żywności, gdyż tę mają im zapewnić bliscy. Tymczasem jeśli ska­zany został ojciec rodziny, jedyny jej żywiciel, jego rodzinie trudno wyżywić samą siebie, a co dopiero więzionego ojca. Członkowie rodziny skazanego pracują dosłownie „za parę groszy”, jeśli tylko uda im się znaleźć pracę, i mogą przynieść żywność do więzienia jedynie dwa – trzy razy w tygodniu. Nie­dożywiony skazany, przetrzymywany w ciężkich wa­runkach, często też bity przez pilnujących go stró­żów lub współwięźniów, niejednokrotnie umiera za kratkami z wycieńczenia.

TMM, dzięki pomocy ludzi dobrej woli, może pomagać materialnie rodzinom więźniów i samym więźniom, dzieląc co jakiś czas między potrzebują­cych ryż, mydło czy olej jadalny. Wizyty członków grupy w więzieniu mają też inny wymiar. Rozmawia­jąc ze skazanymi, podnoszą ich na duchu, co niejed­nokrotnie pozwala im przetrzymać trudny czas ży­ciowej próby. Grupa została założona przez jednego z braci zakonnych. Do tej pory patronuje on obec­nym i byłym uczniom, którzy – mimo że skończyli szkołę – nadal pozostają członkami TMM.

GRUPA TEATRALNA

Szkolny teatr

Inne grupy działające na terenie szkoły to mię­dzy innymi harcerstwo. Harcerze pełnią służbę po­rządkową przy różnego typu uroczystościach, nie tylko szkolnych, ale także kościelnych, jak chociaż­by procesja w niedzielę Chrystusa Króla. W szkole jest także chór, kółko plastyczne i grupa teatralna. Te zajęcia cieszą się jednak mniejszą popularnością, ze względu na predyspozycje wymagane przy naborze. Każda z tych grup ma jednak swoje miejsce w szkole i przy różnych okazjach ich członkowie prezentują swoje osiągnięcia.

Grupa teatralna rozpoczęła swoją działalność wiele lat temu, jednak po śmierci jej założyciela i opiekuna – ojca Vuillarda – z czasem została roz­wiązana. Jakiś czas temu udało mi się stworzyć nowy zespół, by kontynuować jego dzieło. Nie było to wcale trudne. Młodzi Malgasze mają bowiem duże zdolności aktorskie. Sam nie miałem w tej dziedzinie wiele doświadczenia, ale muszę przyznać, że wyniki naszych starań okazały się zaskakujące. Zaczęliśmy od pantomimy o trzech drzewach, które odegrały ważną rolę w życiu Jezusa. Przy okazji Świąt Wielka­nocnych czy Bożego Narodzenie kaseta z nagraniem owej pantomimy była odtwarzana w ogólnokrajowej telewizji, a w programie telewizji lokalnej nagranie to pokazywano już kilka razy.

To zachęciło dzieci do większej aktywności na niwie teatralnej. Obecnie każdego roku przygotowu­jemy jakąś sztukę związaną z różnymi okolicznościa­mi szkolnymi czy religijnymi, jak chociażby jubile­usz ignacjański. Dwukrotnie występowaliśmy także w innych miastach.

Zostawić po sobie ślad

Koniec nauki w szkole i ostatnie egzaminy wią­żą się z zabawami maturzystów, które nierzadko po­zostają poza kontrolą rodziców i często kończą się nadużywaniem alkoholu. Nie wszyscy uczniowie w owych zabawach uczestniczą, ale niestety większa ich część.

W niedzielę poprzedzającą matury jest zawsze Msza święta w intencji maturzystów ze specjalnym błogosławieństwem. Kilka lat temu po owych uro­czystościach zaproponowałem uczniom, by w sobo­tę po ostatnich egzaminach maturalnych – zamiast „szaleć” – zrobili coś na rzecz otoczenia i szkoły, od której przecież wiele otrzymali. Wówczas miało to być wspólne sadzenie drzewek. Byłem wzruszony, gdy w umówiony sobotni ranek z 240 naszych absol­wentów na podwórku szkolnym pojawiło się ponad 190 uczniów, którzy chcieli w szkole i w mieście zo­stawić po sobie jakiś trwały, materialny ślad.

Po zakończeniu pracy zorganizowałem dla nich wspólny posiłek, a po południu uczniowie mieli oka­zję spędzić czas w przyjacielskim gronie.