18.10.2020. ŚWIATOWY DZIEŃ MISYJNY.

Czas na nowe spojrzenie na świat i człowieka

Nadszedł już czas abyśmy zdobyli się na nowe spojrzenie na świat i na człowieka, którego sam Bóg jest Stwórcą. Uczynił go na swój obraz i podobieństwo, nadał mu niemalże boską godność. „Uczyniłeś go niewiele mniejszym od aniołów, uwieńczyłeś go czcią i chwałą. Obdarzyłeś go władzą nad dziełami rąk Twoich, wszystko złożyłeś pod jego stopy” (Ps 8,6-7).

W każdym człowieku, który jest największym cudem świata, bez żadnego wyjątku, uwidacznia się realny obraz samego Stwórcy. W każdym dziecku tak już tym urodzonym, jak i dopiero poczętym, w każdej osobie ludzkiej, która czy to żyje, czy umiera, musimy rozpoznawać obraz chwały Bożej. Tę Bożą chwałę świętujemy w każdym człowieku, który jest znakiem Boga żywego i obrazem samego Jezusa Chrystusa – naucza nas św. Jan Paweł II (por. Evangelium vitae, nr 83, 84).

Prawo ludzkie a prawo Boże

Pan Jezus w dzisiejszej Ewangelii (w niedzielę misyjną) odpowiada faryzeuszom na ich podchwytliwe pytanie („Czy wolno płacić podatek Cezarowi, czy nie…?”; Mt 22,17), że jeśli rzymski cesarz jest gwarantem prawa [praworządności], może żądać posłuszeństwa od swoich poddanych: „Oddajcie więc Cezarowi to, co należy do Cezara” (Mt 22,21). Ten zakres posłuszeństwa jest jednak ograniczony, ponieważ jest to, co należy do „Cezara”, ale też jest to, co należy do Boga. Kiedy „Cezar” pojawia się jako bóg, przekroczyłby swoje granice i posłuszeństwo mu oznaczałoby zaparcie się prawdziwego Boga. Trzeba bowiem oddać Bogu to, co należy do Niego.

Sprawa ma się tak samo obecnie, jeśli chodzi o relację do państwa. Jeśli państwo gwarantuje pokój i praworządność, trzeba je szanować (jego prawo), ale w jego świeckim charakterze (odnośnie spraw świeckich). Wynika to z samej istoty człowieka „jako istoty społecznej i politycznej”. Jednocześnie istnieje granica odnośnie do zakresu, którego nie można nigdy przekroczyć. Jaki to zakres? Prawo świeckie (prawo państwowe, „unijne”) musi być zgodne z najwyższym prawem, którego prawodawcą jest sam Bóg, z „prawem ustanowionym przez Boga”. A to prawo znamy przecież doskonale: nie zabijaj (tj. prawo do życia od poczęcia do naturalnej śmierci, które ma każdy człowiek, bez wyjątku), nie cudzołóż (małżeństwo to nierozerwalny związek jednego mężczyzny i jednej kobiety), nie kradnij (każdy ma prawo do swojej własności, zapracowanej, legalnie nabytej) itd. Tego prawa nie może zmienić żadne ludzkie postanowienie czy układ.

Przestrzeganie tego prawa, do czego każdy jest zobowiązany, to oddawanie Bogu tego, co Mu się należy. Głoszenie chwały Pana pośród narodów, bo Bóg jest naszym Panem i nie ma innego. Poza Nim nie ma innego boga. „Przypaszę ci broń, chociaż Mnie nie znałeś, aby wiedziano od wschodu słońca aż do zachodu, że beze Mnie nie ma niczego. Ja jestem Pan, i nie ma innego” (por. Iz 45,5-6).

Tydzień Misyjny

W niedzielę, 18 października 2020 roku rozpoczynamy obchody 94. Tygodnia Misyjnego. Będzie to dla nas czas modlitw i solidarności z Kajami Misyjnymi oraz materialnej pomocy misjom. Hasłem tegorocznego Tygodnia Misyjnego, które określił Ojciec święty Franciszek będzie zawołanie: „Oto ja, poślij mnie”. Na tegoroczne misyjne wspomnienie Ojciec święty wystosował również swoje Orędzie do Kościoła i świata. Zatrzymajmy się przez chwilę, aby je przeczytać i zastanowić się nad jego przesłaniem. Poniżej fragment papieskiego Orędzia:

„W tym roku, naznaczonym cierpieniami i wyzwaniami spowodowanymi przez pandemię COVID-19, to misyjne pielgrzymowanie całego Kościoła trwa nadal w świetle słowa, które znajdujemy w opisie powołania proroka Izajasza: Oto ja, poślij mnie! (Iz 6,8). Jest to nieustannie nowa odpowiedź na pytanie Pana: Kogo mam posłać? (Iz 6,8). To powołanie pochodzi z serca Boga, z Jego miłosierdzia, które rzuca wyzwanie zarówno Kościołowi, jak i ludzkości w obecnym kryzysie światowym. «Podobnie, jak uczniów z Ewangelii, ogarnęła nas niespodziewana i gwałtowna burza. Uświadomiliśmy sobie, że jesteśmy w tej samej łodzi, wszyscy słabi i zdezorientowani, ale jednocześnie ważni, wszyscy wezwani do wiosłowania razem, wszyscy potrzebujący, by pocieszać się nawzajem. Na tej łodzi… jesteśmy wszyscy. Tak jak ci uczniowie, którzy mówią jednym głosem i wołają w udręce: 'giniemy’ (w. 38), tak i my zdaliśmy sobie sprawę, że nie możemy iść naprzód każdy na własną rękę, ale jedynie razem» (Rozważanie na placu św. Piotra, 27 marca 2020 roku). Jesteśmy naprawdę zaskoczeni, zdezorientowani i przestraszeni”.

Poniżej treść Orędzia …

ORĘDZIE NA ŚWIATOWY DZIEŃ MISYJNY 2020 r.

Nasza solidarność

Tydzień Misyjny rozpoczynający się w niedzielę (przedostatnia niedziela października) to dni solidarności z krajami misyjnymi. Naszą solidarność wyrażamy przede wszystkim w modlitwie i przez modlitwę w intencji misji. I właśnie w tym czasie jesteśmy w sposób szczególny misjonarzami, gdy solidaryzujemy się z tymi, którzy głoszą Dobrą Nowinę, gdzieś tam „na krańcach świata”, oraz tymi, którym ta Dobra Nowina jest głoszona – aby ją z wiarą i ufnością potrafili przyjąć i według niej żyć.

Kraje misyjne to najczęściej kraje bardzo ubogie, gdzie całe społeczności żyją w dużym, a nierzadko skrajnym ubóstwie. Brakuje im podstawowych dóbr materialnych. W dodatku są chłostani przez różne kataklizmy i katastrofy, wojny i zamieszki, a także choroby. Ostatnio pandemia koronawirusa SARS-CoV-2 też już czyni poważne szkody.

Dlatego, proszę, okażmy im miłosierdzie, oczywiście w ramach możliwości. Za wszelkie wsparcie niech Dobry Bóg Państwu wynagrodzi.

Bóg zapłać.

Gdyby ktoś z Państwa w swojej szczodrobliwości zechciał wesprzeć naszych Misjonarzy oraz prowadzone przez nich dzieła misyjne, może to uczynić przez skromną ofiarę wpłaconą na nasze konto misyjne, jak poniżej:

REFERAT MISYJNY
TOWARZYSTWA JEZUSOWEGO
PROWINCJI POLSKI POŁUDNIOWEJ
MAŁY RYNEK 8
31-041 KRAKÓW

Nr konta: 50 1240 2294 1111 0010 2222 3570
swiftcode: PKOPPLPW
z dopiskiem: wskazany cel lub nazwisko Misjonarza.
Więcej informacji na stronie: https://misje-jezuickie.pl/biuro-misyjne/konta-bankowe